Zbudowany w XVIIIw. był częścią dużego gospodarstwa rolnego "Bocianie Gniazdo". Ponieważ napęd zależał od wody, postawiono go obok rzeki Aa, poza centrum wioski. W XXw. młyn został przekształcony w zbożowy, ale po jego przeniesieniu do Bokrijk ponownie pełni poprzednią funkcję.

W przeszłości większość rolników produkowała własny olej, ponieważ było to tańsze niż kupowanie go na rynku. Rolnik uprawiał rzepak, rzepik lub len na polu, następnie przetwarzał go w olejarni. Nasiona oleiste były najpierw miażdżone pod ciężarem kamieni młyńskich, następnie podgrzewane do temperatury ok. 40°C i ładowane do przepuszczalnych worków za pomocą lejków. Wypełnione worki umieszczano w bijaku, ich zgniatanie uwalniało olej z nasion. Zgniatanie odbywało się za pomocą ciężkiej, pionowej belki napędzanej przez koło młyńskie. Po zmiażdżeniu nasion powstawał twardy placek, który był podgrzewany do temperatury 80°C i ponownie przeprowadzano proces tłoczenia. Ostateczny produkt uboczny tego procesu, zwany makuch, był wykorzystywany zimą jako pasza dla bydła. Z rzepaku i lnu produkowano olej wykorzystywany w kuchni. Olej z siemienia lnianego był też wykorzystywany do produkcji paliwa do lamp naftowych, mydła i mieszanek do produkcji farb.

Instalacja lub wymiana kamieni młyńskich to był nie lada wyczyn. Pionowe, obracające się kamienie młyńskie ważą 1000-1500 kilogramów. Przywiezienie takiego kamienia do młyna wymagało około 6 koni. Kamienie młyńskie, które już nie służyły, były wytaczane i pozostawiane na miejscu.