Od XIIIw. było własnością opactwa z Tongerlo, które ściśle współpracowało z dzierżawcami ponad 100 gospodarstw, pomagając im słowem i czynem. Opactwo budowało farmy, dbało o naprawy i zapewniało dobre nasiona, co zapewniało dobre plony. Dzierżawca musiał corocznie dostarczać opactwu zboże, masło, ser i świnie oraz pewną sumę pieniędzy. 44-hektarowe gospodarstwo w Oevel, jedno z największych i najbogatszych w regionie, w 1402r. posiadało 5 krów, 6 cieląt, 4 konie i 40 owiec. Konie i bydło były prawdopodobnie wspólną własnością opactwa i dzierżawcy. Było dzierżawione przez jedną rodzinę przez prawie 150 lat - bardzo długi okres biorąc pod uwagę, że umowa dzierżawy zwykle nie przechodziła w drodze dziedziczenia. Krótkie dzierżawy pozwalało opactwu zastąpić złego dzierżawcę. Kiedy dzierżawca umierał, opactwo wybierało nowego.

Najemni pracownicy, służący i pokojówki byli zatrudniani na rok. Ci, którzy chcieli, mogli przenieść się do nowego pracodawcy. Kiedy przeprowadzali się, odbywała się uroczysta procesja ze śpiewem, składająca się z 10 lub więcej udekorowanych wozów, pożyczonych i własnych, załadowanych meblami, narzędziami rolniczymi, zbożem.