Niewielki budynek z XVIII/XIXw o drewnianej konstrukcji na ceglanej podstawie pierwotnie był prawdopodobnie wykorzystywany jako skład torfu. Po rozbudowie służył jako owczarnia. Podwójna brama wjazdowa znajduje się w fasadzie frontowej, w prawej ścianie bocznej są drzwi.

Rolnicy zazwyczaj wypasali swoje owce pod opieką wspólnego pasterza, opłacanego odpowiednio do liczby powierzonych owiec. Niektóre z tych wspólnych stad liczyły ponad 100 sztuk. Czasami dochodziło do dyskusji na temat tego, gdzie można je wypasać, a gdzie nie. Owce strzyżono wczesnym latem, w pochmurny dzień, by zapobiec poparzeniu skóry strzyżonej owcy. Przed strzyżeniem zwierzęta wypędzano do bagna. Z mokrej wełny ręcznie wyczesywano brud. Po strzyżeniu wełna była ponownie prana. Po tej pracy odbywał się jarmark owczy.

Ważne ośrodki włókiennicze początkowo zaopatrywały się w wełnę z Anglii. Z powodu wojen w XVIw. nie było to już możliwe i szukano nowych dostawców. W ten sposób dla lokalnych rolników stała się opłacalna hodowla owiec, która była kontynuowana w Kempen do XXw., co stymulowało rozwój lokalnego przemysłu tekstylnego.