Stare mapy pokazują, że prawie na każdym skrzyżowaniu dróg flamandzkich znajdował się krzyż lub kapliczka. Krzyże miały m.in. chronić przed złem. Ludzie wierzyli, że na rozstajach dróg błąkają się duchy. Przy takim krzyżu było się bezpiecznym tak jak w kościele. Krzyże miały również praktyczny cel. Służyły jako punkty orientacyjne, znaczniki granic i przystanki dla procesji. Kiedy zmarłą osobę niesiono do kościoła, krzyże służyły również jako miejsce spoczynku dla niosących. Inne przydrożne krzyże przypominały o jakimś wydarzeniu, takim jak śmierć lub były stawiane z wdzięczności lub nadziei.