Od 1776r. towarzyszyła tamtejszemu wiejskiemu kościołowi pw. Jana Chrzciciela. W centrum podwórza znajduje się plebania, otoczona wozownią i stajnią dla koni. Wraz z bogatym ogrodem budynki otoczone są murem.

Na terenie plebanii w Schriek znajdował się katolicki ratusz miasta. Budynek był centrum życia społeczności katolickiej przez prawie dwa stulecia. Parafianie przychodzili tam, aby zorganizować uroczystości lub omówić sprawy osobiste z proboszczem, spotykała się tam rada kościelna, proboszcz przyjmował na kolacje dostojników wiejskich.

Po budowniczym plebanii budynek zamieszkiwało jeszcze dziewięciu proboszczów, każdy z wierną pokojówką i jednym lub kilkoma subpasterzami. Historyczny układ plebanii koncentruje się na 1899r. W jadalni znajduje się stół nakryty do wykwintnej kolacji. W kuchni gosposia wyczarowywała najsmaczniejsze dania. Schodami wchodzi się do "cudownej komnaty" (nl. Wunderkammer), gdzie można podziwiać domowe kapliczki i posągi świętych. Plebania posiadała piwniczkę na wino, jednak z pewnością nie każdy proboszcz miał ją dobrze zaopatrzoną. Wino było nalewane z okazji ważnych wizyt, np. biskupa. Ponadto można tam było przechowywać zapas wina mszalnego. W ogrodzie znajdują się warzywa, zioła i przytulne miejsca piknikowe.

Na wsi proboszcz był jedną z najważniejszych postaci. Był wybitnym i uczonym człowiekiem o wielkim autorytecie. Oprócz obowiązków religijnych - odprawiania mszy, udzielania sakramentów i organizowania lekcji katechizmu, pełnił również obowiązki społeczne, np. opieka nad chorymi i biednymi. Był również odpowiedzialny za prowadzenie rejestrów parafialnych, w których odnotowywano chrzty, małżeństwa, pogrzeby itp.

Do prac domowych, gotowania i utrzymania plebanii proboszcz zatrudniał mieszkającą na miejscu służącą lub gosposię, która musiała spełniać pewne warunki: być niezamężna i mieć co najmniej 40 lat, być głęboko religijną o nienagannym trybie życia, aktywnie uczestniczyć w ceremoniach religijnych. Oprócz codziennych obowiązków domowych była odpowiedzialna za przyjmowanie gości na plebanii, organizowanie obiadów i roznoszenie datków dla ubogich w parafii. Czasami pomagała jej młoda krewna, którą szkoliła.