Budynek częściowo zakopany w ziemi jest repliką wykonaną na podstawie dokumentalnych szkiców najprostszego budynku mieszkalnego z wrzosowisk Koersel z XIXw. autorstwa malarza Charlesa Wellensa. Została zbudowana z drewnianej konstrukcji szkieletowej wypełnionej gliną i szkliwem. Wnętrze składa się z tłucznia (na podłogach), cegieł, drewna i gliny. Wcześniej składała się z dwóch pomieszczeń: zakopanego pokoju i drugiego, wyższego pokoju. Podczas prac renowacyjnych zdecydowano się zmniejszyć rozmiar naziemnego pomieszczenia, aby podkreślić prostą, zakopaną przestrzeń mieszkalną. Przez ukryty otwór w błotnistej ścianie można zajrzeć do środka i wyobrazić sobie prymitywne warunki życia w chacie.

Chaty piwniczne, składające się zazwyczaj z jednego pomieszczenia, prawdopodobnie służyły jedynie jako tymczasowe zakwaterowanie w pobliżu wrzosowisk. Pasterze, rzemieślnicy, rybacy lub nowi mieszkańcy korzystali z nich przez krótki czas. W czasach kryzysu prawdopodobnie funkcjonowały jako awaryjne zakwaterowanie dla biednych ludzi. Wellens uważał, że w chatach tych mieszkali ubodzy mieszkańcy wrzosowisk lub pustelnicy.