Najstarszą częścią kościoła jest nawa wykonana z głazów (prawdopodobnie XIw.). Później dodano kwadratowy chór w tym samym prostym stylu romańskim. Ceglana wieża została dobudowana w XVIw. Po rekonstrukcji postawiono w nim trzy późnośredniowieczne polichromowane drewniane posągi: Nawrócenie Świętego Huberta (1510r.) podpisana przez Jana van Steffeswerta, Święta Anna Samotrzecia (pocz. XVIw.) autorstwa anonimowego mistrza, Maria z Dzieciątkiem (ok. 1510r.) przypisywana grupie Mistrza z Elsloo. W 1962r. biskup pomocniczy Hasselt pobłogosławił kościół.

W życiu wsi kościół zajmował centralne miejsce. Odbywały się w nim ważne rytuały, mieszkańcy wsi gromadzili się na mszach świętych. Dzwony kościelne również odgrywały ważną rolę w codziennym życiu: ogłaszały nabożeństwa, zbliżające się niebezpieczeństwo, sygnalizowały zamknięcie karczm lub rozpoczęcie polowań. Każdego roku ludzie świętowali dzień otwarcia kościoła (użycia go po raz pierwszy) specjalną mszą kościelną. Parafianie szli w procesji do kościoła, a po uroczystościach mieszkańcy wioski grali w gry, śpiewali i tańczyli, kupcy robili interesy na rynku. Stopniowo "msza kościelna" stała się "jarmarkiem".

Kościół katolicki zakazywał pracy w niedziele i święta kościelne, obowiązkowe było uczestniczenie w mszy w te dni. Jednak brak pracy był prawie niemożliwy na wsi, np. opieka nad zwierzętami nie mogła czekać. Wielu proboszczów było temu przychylnych pod warunkiem, że od czasu do czasu przychodziło się na mszę. Nie zawsze było to oczywiste, chociażby ze względu na dużą odległość do kościoła. Od 1771r. nie było już obowiązku chodzenia na mszę w dni świąteczne, obowiązek niedzielny jednak pozostał.