W XVw. dla pobliskiego klasztoru Bogaarden została zbudowana kaplica na łące (bampt, natte - mokra). W 1736r. mnisi zburzyli średniowieczną kaplicę. Nowy ceglany budynek z łupkowym dachem otrzymał barokowy charakter. Kościół został poświęcony św. Antoniemu z Egiptu. W latach 1770-1820 każdego roku w dniu imienin św. Antoniego (17 I) kościół odwiedzało wielu pielgrzymów. Przez większą część mszy proboszcz stał odwrócony plecami do wiernych. Odprawiał mszę po łacinie, w języku, którego mieszkańcy wioski nie rozumieli, jednak kazanie wygłaszał w rodzimym języku - w końcu nie tylko nauczał religii, ale także wyrażał opinię na temat nawyków życiowych, relacji, relaksu...

Do 1784r. ważni ludzie byli często chowani w kościele lub kaplicy, a zwykli ludzie otrzymywali miejsce na przykościelnym cmentarzu. Wokół cmentarza zawsze znajdował się mur lub ogrodzenie. W jego obrębie ziemia była poświęcona. Przestępcy otrzymywali tam swego rodzaju prawo azylu, np. nie mogli być tam aresztowani. Ogrodzenie służyło również do trzymania bydła z dala od miejsca kultu.