Dom i stajnie zbudowano w latach 1771-1841. Inicjały właściciela widnieją nad drzwiami. Nietypowym jest, że dom posiada dwa kominy, zarówno przy prawej, jak i lewej ścianie zewnętrznej. Zazwyczaj domy posiadały kominek dwuścienny: dwa kominki ustawione tyłem do siebie w ścianie dzielącej kuchnię od pokoju, co pozwalało ogrzać obydwa pomieszczenia przy jednym kominie.

W XIXw. w regionie gwałtownie wzrosła uprawa chmielu. Zbieranie chmielu odbywało się ręcznie i w niewygodnych pozycjach. Była to czasochłonna i bardzo męcząca praca. Zbieranie "trzmieli", jak nazywano chmiel w regionie, miało charakter sezonowy. Szczególnie pracowitym miesiącem był wrzesień. Cała rodzina zbierała chmiel, a robotnicy dniówkowi przyjeżdżali co roku z daleka, aby pomagać rolnikom za dniówkę.

W regionie wokół Poperinge chmiel uprawia się do dziś. W XIXw. uprawa osiągnęła swój szczyt. Suszony chmiel przerabiano na piwo. Suszenie często odbywało się na zewnątrz, na słońcu i wietrze, w oddzielnym budynku gospodarczym (chmielarni) lub na strychu. Gdy chmiel był suchy, opuszczano go na płótnie przez właz na strych i ubijano stopami. Następnie płótno zawiązywano w worek i chmiel był gotowy do wysłania do piwowara.