Te dwa domy stały blisko siebie na polderach na lewym brzegu Skaldy. Poldery znajdowały się poniżej poziomu morza, a powodzie stanowiły realne zagrożenie, dlatego proste domy mieszkalne dla robotników dniówkowych, którzy pracowali w dużych gospodarstwach polderowych i nie posiadali własnych gospodarstw, często stały na szczycie grobli. W XVIII i XIXw. wiele takich zostało wybudowanych, czasem z drewnianą stajnią. Podejmowano wiele działań, aby zapobiec zalaniu, m.in. mieszkańcom tych domów nie wolno było wycinać torfu, bo mogłoby to naruszyć wytrzymałość wałów przeciwpowodziowych. Aby zapewnić utrzymanie wałów i cieków wodnych oraz przestrzeganie środków ostrożności, dla każdego obszaru wyznaczano sołtysa. Była to ważna funkcja. Sołtysi nie byli "prawdziwymi" (szlacheckimi) sołtysami, ale zazwyczaj pochodzili z zamożnych rodzin posiadających posiadłości na chronionym obszarze.