Pierwotnie obszar znany obecnie jako Park Pięćdziesiątej Rocznicy (fr. Parc du Cinquantenaire) lub Park Jubileuszowy (nl. Jubelpark) był częścią poligonu wojskowego poza centrum Brukseli. Na Wystawę Krajową w 1880r. równina została zagospodarowana jako przestrzeń wystawiennicza. Miejsce to zostało nazwane Cinquantenaire po francusku (dosłownie "pięćdziesiąta rocznica") i Jubelpark po holendersku (Park Jubileuszowy), ponieważ planowano uczcić półwiecze od uzyskania przez Belgię niepodległości w 1830r.
Arkada została zaplanowana na wystawę z 1880r., ale do czasu otwarcia wystawy ukończono jedynie podstawy kolumn łuku pamiątkowego, a w czasie wystawy resztę łuku wykonano z drewnianych paneli. W kolejnych latach ukończenie budowli było tematem nieustannej walki między królem Leopoldem II a rządem belgijskim, który nie chciał wydać pieniędzy potrzebnych na jego ukończenie. Park był także jednym z miejsc Międzynarodowej Wystawy Brukselskiej w 1897r., dla której przedłużono skrzydła istniejących budynków, choć łuk był jeszcze niekompletny.
Pierwotnym architektem był Gédéon Bordiau , który spędził blisko dwadzieścia lat nad projektem. Konstrukcje zostały zbudowane z żelaza, szkła i kamienia, symbolizując wyniki gospodarcze i przemysłowe Belgii. Budowę budynków wstrzymano w 1890r. z braku funduszy, a ostatecznie przerwała ją śmierć architekta w 1904r. Jego następcą, wybranym przez Leopolda II, został francuski architekt Charles Girault, który zmienił projekt z pojedynczego na potrójny łuk i rozpoczął całodobową budowę, aby ostatecznie ją ukończyć.
Oryginalne pawilony wystawy z 1880r., zaprojektowane przez Bordiau, zostały w dużej mierze zastąpione arkadami zaprojektowanymi przez Giraulta w 1904r. i dużymi halami po obu stronach. Ze struktur z 1880r. pozostały tylko szklane hale Bordiau. Pomnik został ukończony ze środków prywatnych w maju 1905r., a arkadę zainaugurował Leopold II 27 września 1905r., w 75. rocznicę odzyskania przez Belgię niepodległości. Łuk triumfalny został zmieniony i rozbudowany zgodnie z życzeniem króla.
Centralnym elementem arkady jest monumentalny potrójny łuk (fr. Arc du Cinquantenaire, nl. Triomfboog van het Jubelpark), skierowany w stronę centrum Brukseli.
Łuk o szerokości 30 metrów i wysokości 45 metrów ma trzy przęsła o równych wymiarach. Sufit, którego łuki są półkoliste, składa się z kamiennych kesonów, ozdobionych w połowie wieńcem laurowym, a w pozostałej części akronimem oznaczającym "Król, Prawo i Wolność!". Dekorację pomnika i zdobiące go rzeźby powierzono najwybitniejszym artystom tamtych czasów.
Kolumny odzwierciedlają oryginalny układ ulicy Tervurenlaan, która kiedyś była podzielona na trzy jezdnie wysadzane podwójnym rzędem drzew. U podnóża łuku na obu ścianach bocznych znajduje się w sumie osiem posągów przedstawiających personifikacje prowincji belgijskich (Brabancja jest reprezentowana przez kwadrygę). Dwanaście spandreli (trójkątna przestrzeń między szczytem łuku a prostokątną ramą, między wierzchołkami dwóch sąsiednich łuków lub jedną z czterech przestrzeni między okręgiem w kwadracie) ozdobionych jest alegoriami Sztuki i Przemysłu.
Łuk zwieńczony jest brązową kwadrygą powożoną przez kobietę trzymającą flagę narodową, personifikującą Brabancję - "Brabancja wznosząca flagę narodową" (ang. Brabant Raising the National Flag). Pozostałe rzeźby zdobiące łuk to personifikacje prowincji belgijskich.
Na cokole po obu stronach widnieje napis: "Pomnik ten został wzniesiony w 1905 roku dla rozsławienia niepodległości Belgii", przy czym od strony ulicy Tervurenlaan z rokiem podanym cyframi rzymskimi. Spiralne schody zapewniają dostęp do sali wystawowej znajdującej się pod kwadrygą oraz na dwa tarasy znajdujące się po jej obu stronach.
Północną część kompleksu zajmuje od 1880r. Królewskie Muzeum Sił Zbrojnych i Historii Wojskowości, a część południową - od 1889r. Muzeum Sztuki i Historii oraz od 1986r. Muzeum Zabytkowych Samochodów Autoworld.
Kolekcja Królewskiego Muzeum Sił Zbrojnych i Historii Wojskowości pierwotnie składała się z około 900 sztuk zebranych przez oficera Louisa Leconte, który zgromadził wyposażenie porzucone przez Niemców w 1918r. Muzeum zostało pierwotnie zainstalowane w miejscu opactwa La Cambre i przeniesione do parku Cinquantenaire w 1923r. Później kolekcja została znacznie wzbogacona o spuścizny, dary i wymiany. Obecnie muzeum prezentuje mundury, broń, pojazdy i sprzęt wojskowy w każdym wieku i ze wszystkich krajów.
Skrzydło północne, zbudowane przez Gédéona Bordiau, jest zajmowane przez Aviation Hall od 1972r., kiedy zainaugurowano galerię Air and Space. Kolekcja obejmuje różne typy samolotów, zarówno wojskowe, jak i cywilne, zarówno pochodzące z początku XXw., jak i współczesne. Kolekcja jako całość jest jedną z największych na świecie.
Muzeum Sztuki i Historii jest jednym ze składników Królewskich Muzeów Sztuki i Historii (RMAH), które samo w sobie jest częścią belgijskiego federalnego instytutu belgijskiego Federalnego Urzędu Polityki Naukowej (BELSPO) i jest jednym z największych muzeów sztuki w Europie.
Muzeum składa się z kilku części, w skład których wchodzi kolekcja sztuki etnograficznej i dekoracyjnej od prehistorii do okresu Merowingów, a także z klasycznej starożytności Bliskiego Wschodu, Egiptu, Grecji i Rzymu. Wystawione są również artefakty z cywilizacji pozaeuropejskich, takich jak Chiny, Japonia, Korea, Ameryka prekolumbijska i świat islamu. Dodatkowo w kolekcji europejskiego rzemiosła artystycznego znajdują się m.in. rzeźby, meble, gobeliny, tkaniny, kostiumy, stare pojazdy itp. od Średniowiecza do XX wieku.
W 1946r. pożar zniszczył południowe skrzydło kompleksu - fragmenty kolekcji zostały uratowane, a spalone skrzydło odbudowane.
Muzeum Zabytkowych Samochodów Autoworld posiada dużą i zróżnicowaną kolekcję ponad 250 europejskich i amerykańskich samochodów od końca XIX wieku do lat 90. XX wieku. Jest znane z kolekcji belgijskich marek, takich jak Minervas, Germain, FN, Imperia, Fondu, Vivinus, Nagant, Belga-Rise i Miesse. W muzeum prezentowane są m.in. Bentley z 1928r., Bugatti z 1930r. i Cord z 1930r. oraz kilka limuzyn należących do belgijskiej rodziny królewskiej. Poza samochodami osobowymi wystawiono również motocykle, samochody sportowe, wozy strażackie i powozy z XIX wieku.
Trzon muzeum stanowią auta dwóch kolekcjonerów: Charly'ego De Pauw i Ghislaina Mahy'ego. Przez pół wieku kolekcja prezentowana była w dawnym Cyrku Zimowym w Gandawie. W 1986r. 230 samochodów zostało przeniesionych do Brukseli, gdzie umieszczono je w części południowej kompleksu Cinquantenaire, zwanej także Palais Mondial. Pozostałe samochody znajdują się w Mahymobiles, muzeum motoryzacji w Leuze-en-Hainaut w Belgii.