Qutb Minar to zbudowany w XIIIw. minaret z czerwonego piaskowca, o wysokości 73m, średnicy 3m u szczytu i 14m u podstawy, na całej wysokości zdobiony żłobieniami, m.in. wersetami z Koranu. Został wzniesiony jako część Quwwat-ul-Islam, najstarszego meczetu w Indiach północnych (kon. XIIw.), zbudowanego z materiałów pochodzących z około dwudziestu świątyń hinduistycznych.

Budowę minaretu zainicjował pod koniec XIIw. muzułmański zdobywca miasta Qutb ud-Din Aibak (od 1206r. pierwszy sułtan Delhi), ale ukończono ją dopiero w 1503r. za rządów dynastii Lodi. Poza swą funkcją religijną pełnił także rolę wieży strażniczej i był swego rodzaju pomnikiem zwycięstwa. Zyskał sobie niechlubną sławę miejsca ulubionego przez samobójców.

W sąsiedniej strefie archeologicznej znajdują się grobowce, dwa meczety oraz brama Ala'i Darwaza, znana również jako Brama Alauddina, pierwszy indyjski zabytek zbudowany przy użyciu islamskiego stylu architektonicznego, technik budowlanych i ornamentyki (1331r.), stanowiąca południową bramę meczetu Quwwat-ul-Islam.

Od 1993r. minaret wraz z sąsiednimi zabytkami znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.