Ghaty ciągną się wzdłuż brzegów Gangesu. W ich pobliżu obowiązuje zakaz ruchu samochodowego.

Pielgrzymi przybywający do Varanasi już od rana skupiają się na poszczególnych ghatach, by przeprowadzić "pudźa", odbyć oczyszczające kąpiele w świętej rzece Ganges, będącej ucieleśnieniem Gangi, bogini oczyszczenia oraz medytować w rytualnych, często bardzo skomplikowanych, najbardziej niewiarygodnych pozycjach. Bramini oferują błogosławieństwo, żebracy proszą o jałmużnę, dając innym możliwość poprawienia swojej karmy, wreszcie na ghaty przybywają kondukty pogrzebowe, by dokonać kremacji zmarłych, którzy z tego najlepszego w Indiach miejsca udają się w swoją ostatnią podróż.

Śmierć w Varanasi, spalenie zwłok na jednym z ghatów kremacyjnych i wrzucenie prochów do Gangesu jest marzeniem każdego Indusa, ponieważ daje szansę na "moksha" (zbawienie), uwolnienie się cyklu reinkarnacyjnego. Dla ściągających z całych Indii pielgrzymów pragnących dożyć tu swoich ostatnich dni wybudowano tzw. poczekalnię śmierci - betonowe pomieszczenie, gdzie mogą się przespać na papierowych posłaniach.

Najważniejszych jest pięć ghatów, gdzie pielgrzymi mają obowiązek dokonać kąpieli w określonej kolejności tego samego dnia. Są to: Assi, Dasaswemedh, Barnasangam, Panćaganga, Manikarnika.

Wiele ghatów należało do maharadżow lub innych władców, np. Śiwala Ghat jest własnością maharadży Varanasi.

Jednym z najważniejszych, najstarszych i jednocześnie najbardziej kolorowych ghatów w Varanasi jest Daśaśwamedha Ghat. Tu można zobaczyć piękną panoramę rzeki, spotkać największą liczbę sadhu (świętych mężów) i braminów. Każdego wieczora odbywa się wieczorna ceremonia "Gangarati" - trwający około 1,5 godziny hinduistyczny rytuał o bardzo skomplikowanej, widowiskowej liturgii, wywodzącej się z wedyjskich rytuałów ognia, w którym światło świec, z knotami moczonymi w "ghi" lub kamforze, jest ofiarowane bóstwu Gangi. Po zakończonej ceremonii setki zapalonych świec w wiankach z kwiatów płyną rzeką. Daśaśwamedha Ghat znaczy dosłownie "ghat dziesięciu poświęconych koni". Według legendy bóg Brahma poświęcił tu 10 koni, aby pozwolić Śiwie wrócić z wygnania. Jest to jeden z najstarszych ghatów w Varanasi.

Dandi Ghat są miejscem ascetów, a zaraz obok znajdują się bardzo znane, oblegane zarówno przez Indusów jaki i turystów, Hanuman Ghat.

Harish Chandra Ghat są miejscem, gdzie pali się zwłoki. Zajmują się tym wyłącznie nietykalni - chadal.

Man Mandir Ghat zostały zbudowane w 1600r., ale obecnie są w złym stanie, tylko w północnym kącie znajduje się piękny kamienny balkon.

Manikarnika Ghat to główny ghat kremacyjny w Varanasi, najświętszy ze wszystkich, związany z kultem boga Wisznu (kreacji) i Śiwy (zniszczenia), symbol narodzin i destrukcji. Każdy wyznawca hinduizmu pragnie być spopielony właśnie tutaj, ale jedynie najbardziej zasłużone rodziny mogą kremować swoich zmarłych.

Na Manikarnika Ghat jest święta studnia, zwana Manikarnika Kund (Studnia Wiedzy). Według legendy stoi na źródle, które powstało w miejscu, gdzie podczas tańca upadł kolczyk Parvati, małżonki boga Śiwy. Pomiędzy studnią a ghatem leży kamienna płyta ze śladami, jak wierzą pielgrzymi, stóp Wisznu.

Mir Ghat prowadzą do nepalskiej świątyni, ozdobionej erotycznymi rzeźbami.