Budynek ufundowała prawdopodobnie rodzina Partyków.

Obiekt wchodził w skład kilkunastohektarowego gospodarstwa. W kolejnych latach użytkowania chałupę wielokrotnie przebudowywano, zmieniając m.in. jej układ przestrzenny, system paleniskowy, stolarkę okienną oraz pokrycie dachu (w latach 30. XXw. słomianą strzechę zastąpiono cementowo - wapienną dachówką pomalowaną na czerwony kolor).

Zagrodę wraz z ziemią odziedziczyli po Partykach Ziółkowscy, pochodzący z Osi. W 2011r. Gabriel Ziółkowski sprzedał obiekt Muzeum. Prace rozbiórkowe wykonano tego samego roku. Razem z elementami konstrukcyjnymi budynku do zbiorów pozyskano m.in. polichromowaną skrzynię z 1863r., szafę ubraniową, bieliźniarkę, stół, sprzęty do obróbki lnu, ladę do cięcia słomy na sieczkę oraz elementy wyposażenia kuchni (wafelnicę, kamionkowe i żeliwne garnki, szatkownicę do kapusty).

Chałupę oraz zagospodarowanie terenu wokół niej odtworzono w Muzeum w formie z końca XIXw.