Na początku lat 70. XXw. wybudowano kilkanaście domków letniskowych na prywatnej posesji Rudolfa Greczko (seniora) w Łebie. Jak wspomina Rudolf Greczko (junior) domki były wówczas prywatnie najmowane wczasowiczom lub współdzielone z rodziną. Niedługo później domki wykupiono i w 1974r. przeniesiono do nowopowstałego ośrodka wczasowego w Łebie.

Ośrodek wypoczynkowo - rekreacyjny powstał dla pracowników Zakładu Wyrobów Metalowych "Agromet-Dolzamet" z Chojnowa, a datę przeniesienia domków upamiętniono na betonowym stopniu prowadzącym do jednego z nich. W 1987r. rozbudowano ośrodek o główny gmach - w ramach prac zlikwidowano część domków letniskowych. Od tego czasu nie prowadzono większych prac remontowych, a sam ośrodek stopniowo popadał w ruinę.

W 2003r. zaniedbany teren likwidowanego ośrodka został wykupiony przez Eugeniusza Susa w celu jego odnowienia. Zmieniono wówczas jego nazwę na "Katarzynkę" (nazwa była inspirowana imieniem bliskich krewnych Pana Eugeniusza, wnuczki oraz babci). Według relacji, w momencie wykupu działki na terenie znajdowało się jedenaście domków.

W czasie wykupu domków przez Muzeum na terenie ośrodka pozostały jedynie cztery domki z lat 70. XXw.

Do wejścia każdego domku prowadzi betonowy stopień - na jednym z nich występuje upamiętniająca data "1 VII 1974 Chojnów", a na drugim "30 VI 2023 Wdzydze". Drugą frazę dodano jako nawiązanie i kontynuowanie tradycji oznaczania domków po dokonanym przeniesieniu.

Domki w całości wykonane są z drewna. Sufit jak i ściany wykończone są od wnętrza płytami pilśniowymi z listwami maskującymi ich krawędzie styczne, część ścian została pomalowana. Podłoga wyłożona jest linoleum różnego koloru i wzoru. Dobór kolorów ścian i stolarki nie jest przypadkowy. Dla obu domków wykonano analizę kolorystyczną. Polegała ona na wykonaniu odkrywek warstw malarskich i dopasowaniu ich do przyjętych okresów historycznych.

Wnętrze podzielone jest na trzy pomieszczenia. Największe z nich, do którego prowadzą drzwi główne, stanowi pokój sypialniany z dwoma kanapami, szafką nocną oraz szafą ubraniową. Następne mniejsze pomieszczenie pełni funkcję sypialni z jedną kanapą i stolikiem nocnym. Z niego można się dostać do trzeciego, najmniejszego pomieszczenia, pełniącego rolę kuchni - znajduje się tam lodówka, umywalka oraz niewielka szafka.

Ze względu na wyposażenie, jakie Muzeum zakupiło razem z domkami oraz na koncepcję odtworzenia domków wczasowych z czasu PRL, zdecydowano o odtworzeniu obiektów wraz z ekspozycją wnętrz na przełom lat 80./90. XX w. W założeniu jeden z domków urządzono na stan surowy, tj. jeszcze bez zameldowanych turystów. W drugim natomiast zamieszkują dwie osoby: kobieta i mężczyzna.