Budowa: XVIIIw.
Siedlisko, w którego skład wchodziła chałupa, należało w połowie XIXw. do rodziny Jarzębińskich. Budynek przeniesiono rzekomo w okolic Jamna k. Parchowa po tym, jak w połowie XIXw. część gospodarstwa w Nakli strawił pożar. Pierwotnie chałupa pełniła funkcję dwuwnętrznego chlewu z przejazdem bramnym, później południowy segment wykorzystywano jako pomieszczenie dla inwentarza, północny zaadaptowano dla rodziny robotnika rolnego, a środkową część budynku, dawny przejazd, przekształcono w stodołę zamykaną tradycyjnymi wrotami od strony wiejskiej drogi i nowszymi od strony podwórza. Gdy w latach międzywojennych dawne duże gospodarstwo Jarzębińskich uległo parcelacji, z obszaru zagrody wydzielono osobną posesję z chałupą robotniczą. Ostatnimi jej użytkownikami była rodzina Wilczewskich.
Budowa: 1787r.
Fundatorem chałupy był hutnik szkła o nazwisku Halwase (lub Halwasz). Data budowy znajduje się na nadprożu drzwi wejściowych. W 1.poł. XIXw. właścicielem siedliska wraz z dużym obszarem gruntów został rolnik Rolbiecki. W wyniku parcelacji gospodarstwa, przeprowadzonej jeszcze za czasów Rolbieckiego, pojawiły się w nim rodziny Trzebiatowskich, Rekowskich i Janikowskich.
Do czasu rozbiórki obiektu z dawnej zagrody zachował się tylko budynek mieszkalny. Chałupa z pełnoszczytowym, czteroprzęsłowym podcieniem jest jednym z najokazalszych przykładów tej formy budownictwa na Kaszubach. Większość wyposażenia datowana jest na lata 60.-80. XIXw.