Zagroda była związana z folwarkiem od dawna istniejącym we wsi. Użytkowały ją dwie rodziny robotników folwarcznych.
W Muzeum gospodarstwo ze Szczodrowa towarzyszy zagrodzie gburskiej z Pogódek i razem z nią tworzy zespół osadniczy, charakteryzujący stosunki społeczne oraz gospodarcze na wsi pomorskiej w 2.poł. XIXw.
Budowa: 3.ćwierć XIXw.
Obiekt wybudowano jako dwojak, z przeznaczeniem dla dwóch rodzin robotniczych. Z założenia każda z nich dysponowała jednakowym fragmentem budynku z sienią, izbą, alkierzem i komorą zakominową oraz połową wnętrza komina. Właściciel chałupy zajmował jej prawą część, w drugiej mieszkała inna rodzina robotnicza, również zatrudniona w szczodrowskim folwarku. Za wynajem mieszkania pobierano opłatę.
Pierwszym użytkownikiem chałupy był Bernard Jasnoch, określony w księdze wieczystej jako "wolny posiadacz" (niem freibezitzer). Kolejni właściciele również nosili to nazwisko i byli charakteryzowani jako "robotnicy". Ostatniego z nich (właściciela do 1962r.), samotnego Dawida Jasnocha, zapamiętano we wsi jako rzemieślnika - stolarza i bednarza, a także wytwórcę obuwia roboczego (drewnianych chodaków).
Budynek jest częścią zagrody służebnej przy gospodarstwie gburskim z Pogódek. W swej zewnętrznej i wewnętrznej formie prezentuje stan z 2.poł. XIXw.
Budowa: 1897r.
Budynek określano jako chlewek lub stodółkę. Wykonawcą robót ciesielskich był majster Kopica, pochodzący z okolic Lipusza. Obiekt przeniesiono z dużej zagrody gburskiej, w której użytkowały go dwie rodziny robotników rolnych. Każda z nich dysponowała chlewem i poddaszem nad nim. Środkową część wykorzystywano jako klepisko - była to wspólnie użytkowana przestrzeń. Nad chlewami przechowywano słomę i paszę dla zwierząt. Struktura budynku upodabnia go do małej, tradycyjnie skonstruowanej stodoły.
Muzeum wykupiło obiekt w 1976r. od Alojza Skierki.